Welke wedstrijd: MSR Neede
Datum: 19-10-2025
Uitslag: 2h:19min
Tevredenheidsschaal (1-10): 6
Toelichting: Mensen die mij kennen weten dat het altijd beter kan volgens mezelf. In dit geval was dat ook zo door een domme fout en daardoor combi’s opnieuw moeten klimmen. Moet je nagaan, als dat niet had gehoeven was ik dus nóg sneller geweest😜
1. voorbereiding
Mijn voorbereiding voor een wedstrijd ziet er bijna altijd hetzelfde uit. Ik train 1x per week in de week bij Thor en sport voor de rest gemiddeld 5x in de week (lees: kracht, hardlopen/cardio, HIIT, fullbody etc). Als voorbereiding voor deze wedstrijd heb ik bewust de 3 dagen daarvoor niet getraind en veel koolhydraten gegeten.
Iedereen zegt altijd dat je goed moet slapen maar hoe harder je dat zegt hoe minder goed dat vaak gaat dus die druk probeer ik los te laten.
Verrassend genoeg was ik voor de wedstrijd erg relaxed (terwijl ik normaal de fanatiekste ben van iedereen) en waren we bij de start zo druk met elkaar aan het kletsen dat we niet door hadden dat het startsein al was geweest. Normaal is dat ook echt niks voor mij! Maar… dat maakt wel dat je wat ontspannender de run in gaat!
2. wedstrijdverloop
Ik had stiekem de route wel een beetje doorgekeken van tevoren maar de helft zegt me nooit wat ik nou écht moet doen dus vaak laat ik mezelf gewoon verrassen. In dit geval begon de run met veelal losse hindernissen en kon je dus redelijk snelheid maken. Laat dat nou net mijn ding zijn! halverwege de run kwamen de wat langere combi’s met gezellige nummertjes zoals “bailo de gasolina” en “500 Miles” die mij zo afleiden dat je minder doorhebt hoe zwaar je het hebt. Toen kwam het moment dat ik geheel onoplettend misgreep bij de korte touwtjes en daardoor de hele combi opnieuw moest doen. Ik had nog genoeg kracht maar mentaal is het frustrerend. Meteen daarna kwam de volgende combi met verschillende stukken apenhang en een net, eindigend met een lianenzwaai. Op het gemak die lianenzwaai maar wat blijkt; ik zat te hoog en kon daardoor het net niet bereiken. Ook deze combi moest volledig opnieuw geklommen worden. Lichtelijk furieus omdat het niet voelde “als mijn schuld” weer opnieuw begonnen en met meer moeite voor een zo laag mogelijke voetklem daarna wel gelukt. Ondertussen was ik door wel 30 mensen ingehaald die ik daarvoor allemaal allemaal had ingehaald. Op een missie, deze mensen weer voorbij te gaan, vervolgde ik de route. De combi’s bleven komen maar met rust en kalmte (zal u redden) en techniek kwam zo toch het einde in zicht.
3. emotionele ervaring
Absoluut het moment na de lianenzwaai. Dat ik mijn kracht moet verbruiken en alles opnieuw moet doen terwijl het in mijn optiek “niet eerlijk was omdat het touw zo was opgehangen en het niet om skills maar geluk gaat”. Daar word ik gefrustreerd van en ook daar moet ik me na tot 10 tellen overheen zetten en gewoon doorgaan.
4. prestaties
Al met al ben ik wel tevreden. Ik kan eigenlijk alle hindernissen ook wel maar ben vaak onzeker en dat zorgt ervoor dat ik met stress een hindernis in ga en soms rare dingen ga doen of “fouten” maak. Bij mij zou meer zelfvertrouwen helpen maar laat dat nou net zo’n lastig begrip zijn.
6. toekomst
Lastige hindernissen die je niet leuk vindt juist klimmen; soms ook gewoon 3,4 of 5 keer achter elkaar. Wat mij ook erg veel heeft geholpen is een recente training waarbij we alle laantjes gingen klimmen met 200m rennen tussen elk laantje. Binnen een halfuur waren we al volledig verzuurd en we waren nog niet eens halverwege! Het mooie was dat we het toch hebben kunnen afmaken en dat je daardoor vertrouwen creëert in je lijf dat je meer kan dan dat je denkt. In de afgelopen runs dacht ik vaak terug aan deze training; toen dacht ik ook dat ik niet meer kon.