Ondertussen zijn we alweer een paar weken verder, maar de THORrun is nog steeds niet uit onze koppies gewist! Op zondag 9 februari jongstleden vond onze prachtige run plaats, met ons eigen trainingscomplex als start- en eindpunt. Om deze mooie dag nog eens te herbeleven, neem ik jullie graag mee in dit verslag over het verloop van deze drukke en vooral sportieve dag!
Op het normaal zo vredige sportpark de Marslanden was het al vroeg een drukte van belang. Het hele terrein was in de dagen voorafgaand aan de run omgebouwd tot een prachtig start- en finishgebied. Vrijwilligers druppelden binnen en verzamelden zich onder het opkomende zonnetje, terwijl ze luisterden naar Rémon, die hen briefde over wat er van hen werd verwacht. Nadat iedereen geïnformeerd was over de taken en naar welk rayonhoofd of andere locatie hij of zij zich moest begeven, werden de lunchpakketjes klaargemaakt. Hier stond Dominique, die iedereen voorzag van de nodige voorraden om de dag goed door te komen. Toen iedereen goed bepakt en bezakt was, waaierde iedereen uit over het gehele parcours.
Terwijl de laatste juryleden op de fiets stapten om naar hun hindernis/combi te gaan, druppelden de eerste MSR-lopers al binnen. Aangevoerd door de pendelbusjes vanaf de Wijthmenerplas, konden zij meteen hun shirt ophalen bij de uitgifte, onder leiding van Jolanda. Warm lopen kon op de korfbalvelden en een beetje warm klimmen kon gewoon op ons eigen terrein! Luxe! Wel oppassen dat je niet onder een Gator kwam die bestuurd werden door Paul, Tom of Joost.
Terwijl de eerste startgroep zich naar het startvak begeeft maakt onze eigen huisspeaker Theo zich klaar voor een mooie dag commentaar leveren op mensen die het zwaar hebben.Die rol paste hem, bleek achteraf, erg goed! In het startvak stonden onder andere zijn eigen broer Thom van Cappellen en toppers Jelmer Oldenaller en Arjan Feenstra. Voordat deze fanatiekelingen van start mochten volgde er om 09:28 een minuut stilte voor Peter Bloemink, een hard gemis. Deze run, onder andere te zien aan de shirts, wordt met trots aan hem opgedragen.
Toen Bas het startschot loste, konden we echt beginnen! Alhoewel, even daarvoor waren Derko en Joep al vertrokken om als volleerde voorlopers het parcours en de juryleden op scherp te stellen. Dit deden zij onder leiding van Rémon, die ze de gehele route verschillende kleuren shirts aanreikte om de juryleden op de proef te stellen over hun hindernis- en uitvoeringskennis. Een bijzondere gewaarwording…
Na de eerste MSR-groepen mocht ook de eerste KSR-groep van start, waar onder meerJoey Bakker in meedeed. Hij pakte later de winst en mocht zich daarmee Nederlands kampioen noemen! Bij de dames ging Bo de Groot er met de winst vandoor.
Na de KSR startte de BSR en de 12 km recreanten. Die laatste groep kreeg Krista achter zich aan als bezemfietser, dus doorlopen zouden ze! Kort daarna startte ook de 9 km recreanten, die als bezemwagen Marije achter zich aankregen. Die checkte natuurlijk meteen of alles nog goed ging met de door haar en Dominique geworven vrijwilligers.
In de laatste groep die startte, was veel jeugd en ouders te zien. Ook veel van onze eigen club! De 5 km recreanten hadden zelfs meer dan 400 deelnemers! Mochten de deelnemers dorstig worden, onze drankposten werden goed beheerd door Piet, Tygo, Gwen, Lianne, Mijke, Ivon, Marja en Anja!
Ondertussen mocht Theo zijn eigen broer binnenpraten,want Thom mocht zich de winnaar van de MSR noemen! Toen de gefinishte survivalrunners klaar waren, konden ze weer opladen op ons terrein. Bij de bar, onder leiding van Bas-Jan, konden ze versnaperingen halen en in de opgestookte boiling man, warm gehouden door onze veurzitter, konden de spiertjes rustig aan herstellen door het warme water. Dat was ook wel nodig, want er waren wel wat combi’s die er in hadden gehakt. Denk aan de Walhalla-combi, waar rayonhoofd Chris zorgde voor het overzicht, of de Leo Major-combi, waar Berend ervoor zorgde dat alles op rolletjes liep. Ook Maarten, Frans, Eric, Danny, Bruno, de andere Danny, Niels en Bas hielden hun rayon goed in de gaten, waardoor de hindernisjury precies wist wat er van hen verwacht werd. Grote kans dat ze de uitvoeringen van de hindernissen die nacht nog in hun dromen voorbij hebben horen komen. ‘Inklimmen via het inklimtouw, over de balk, via de … Over de … met gebruik van de …’
Als de deelnemers vervolgens het parcours volbracht hadden en met hangen en wurgen zich door El Colosso hadden gewurgd, met óf zonder bandje (want er is wel degelijk wat geknipt), registreerde Martin en Bart de tijd. Hand in de lucht en laten zien dat bandje! Opgeluchte gezichten bij de finish waren niet zeldzaam. De algemene conclusie van de deelnemers? Het was een mooie, maar zware run! Maar wat wij vooral terug hebben gekregen? Dat onze vrijwilligers zo vriendelijk, enthousiast en meedenkend waren! Maar ook dat onze hindernissen creatief en mooi gebouwd waren. En dat hadden we zonder Dries, Gerbrand, Alex, Rémon en Michiel niet gekund of gered.
Toen de laatste deelnemers rustig binnendruppelden, werd er al begonnen aan het afbreken van de hindernissen. Dit gebeurde binnen recordtempo, en voor het avondeten hadden we bijna al het materiaal weer op ons eigen terrein. Als afsluiter hebben we ons tegoed gedaan aan een lekkere stamppot en konden we tevreden met een biertje onderuit zakken. Het was weer een geslaagde editie!
Aan allen die hier genoemd en niet genoemd zijn, onmeunig bedankt en tot volgend jaar!!
Bekijk hier de foto’s!
En hier de filmpjes!